سریال تلویزیونی «یاور» نیز بسیار مورد انتقاد قرار گرفته است و مهمترین نکته‌ای که باعث شده این مجموعه هم نتواند مخاطب را راضی نگه دارد، شباهت آن به سریال «ستایش» است.
در این مطلب قرار است به ماندگارترین چهره‌ها و برنامه‌هایی بپردازیم که در دهه ۶۰، ما را جلوی دوربین تلویزیون میخکوب خودشان می‌کردند تا از زمان جا بمانیم. در گذر کوتاهی به جست‌وجوی این خواهیم پرداخت که حالا آن ستاره‌ها کجا هستند؟
عشق میان کامران(مرتضی) آوینی و غزاله علیزاده، دو شخصیت تیپیکال که بعدها به واسطه تغییرات شهید آوینی فاصله فکری زیادی میانشان رقم خورد، یکی از بحث‌برانگیزترین نقاط تاریخ روشنفکری ایرانی‌ست، مستند «آقا مرتضی» اما گویا نگاه همه‌جانبه‌ای به ماجرا نداشته.
«نون خ» و یا بهتر است بگوییم شخصیت دوست‌داشتنی نورالدین خانزاده، باز هم مانند دو فصل قبلی توانست مخاطبان خود را راضی نگه دارد و در شب‌های نوروز لبخندی بر لب مخاطبان بنشاند.
گاندو از حیث مسائل فنی ایرادهای پرشماری دارد و آشکارا یک سریال درجه دو است، اما خب بخت با سازندگان سریال همراه بوده که انقدر حواشی سیاسی زیاد است که کیفیت نازل آن خیلی به چشم نیامده.
کودکی متولدین دهه‌های پنجاه و شصت خورشیدی کودکی متفاوتی بوده، کارتون‌هایی که آن‌ها دیده‌اند بعضا فضاهای غریبی داشته، کاراکترهای ترسناک، داستان‌های غمگین. در اینجا نگاهی انداخته‌ایم به ترسناک‌ترین کاراکترهای کارتونی؛ از سمندون تا دون دون
سریال پایتخت بالاخره به آخر رسید، سریالی که از فصل قبلی دو قسمت بدهکار بود و بعد از همه‌گیری کرونا، فیلمبرداری آن متوقف شد و امسال آن دوقسمت را ضبط و عرضه کردند.
این مطلب یک فهرست ویژه است برای آن‌ها که سریال‌های خارجی را می‌بینند، فهرستی از آثار کمتر دیده شده، با تنوع ژانری و اقلیمی، در این بسته حتما چیزهایی هست که خوشتان بیاید، بخوانیدش لطفا.
رسانه شکست‌خورده. این عنوان را برای صدا و سیما زیاد به کار می‌برند. اما حالا به نظر می‌رسد که مدیران و برنامه‌سازان این سازمان هم دست‌ها را به علامت تسلیم بالا برده‌اند
در دهه شصت و دهه هفتاد کارتون‌ها و مجموعه‌های تلویزیونی معدود بودند، اما همه‌ی زندگی مردم بودند، شایعات عجیب درباره آن‌ها راه می‌افتاد؛ از عموی سوباسا تا کسب و کار اوشین، این مطلب درباره همین شایعات عجیب است.
علاوه بر کپی برداری فیلم و سریال‌ها، در برنامه‌سازی هم ایرانی‌ها خوب کپی کرده‌اند. البته کپی کردن برنامه تلویزیونی برخلاف کپی برداری فیلم و سریال اصلا کار بدی نیست و عملا امری مرسوم در دنیاست.
دیگر حرف تازه‌ای نیست گفتن از اینکه سریال‌سازی تلویزیون حال و روز خوشی ندارد. اسباب چنین وضعیتی هم هرچه باشد واضح است که آنچه می‌بینیم حاصل یک گعده تولید سریال در تلویزیون است.
