وب سایت گجت نیوز - معین کریمی: در این مقاله قصد داریم به بررسی وضعیت اتصال 4G در کشورهای مختلف به خصوص اینترنت ایران و کشورهای آسیایی بپردازیم که توسط شرکت OpenSignal منتشر شده است.
شرکت OpenSignal گزارش تازه‌ای را از وضعیت اتصال 4G در سه ماهه نخست سال 2017 میلادی منتشر کرده است. این گزارش از بین 19 میلیارد کاربر از 75 کشور مختلف طی سه ماه به دست آمده است.
برای دیدن تصویر در سایز بزرگ تر بر روی آن کلیک کنید:
4G بیشترین نفوذ را در آسیای شرقی همراه با کشورهای کره جنوبی و ژاپن داشته است تا آن‌ها تنها کشورهایی در جهان باشند که پوشش دهی 90 درصدی از LTE را ارائه دهند. در این لیست، آمریکا به عنوان چهارمین کشوری شناخته می‌شود که موفق شده پوشش دهی بالا، در حدود 86.5 درصد را از اتصال LTE ارائه کند. در این لیست، ایران با نزدیک به 60 درصد پوشش دهی، پس از کشورهایی همچون آلمان، فرانسه و ترکیه قرار دارد.
برای دیدن تصویر در سایز بزرگ تر بر روی آن کلیک کنید:
از نظر سرعت 4G نیز دو کشور آسیای شرقی سنگاپور و کره جنوبی در مقایسه با کشورهای اروپای شرقی نظیر مجارستان، کرواسی و بلغارستان، در رده بالاتری قرار گرفته‌اند و البته تنها کشورهای آسیایی حاضر در جمع 10 کشور پرسرعت هستند. اروپای غربی خیلی سریع در زمینه سرعت اتصال 4G در حال پیشرفت و ارتقا سطح کیفی است. کشورهایی همچون هلند، دانمارک، اسپانیا و ایتالیا پس از توسعه مداوم زیرساخت‌های این ارتباط موبایلی موفق به ثبت سرعت حداقل 30 مگابایت در ثانیه شده‌اند. در این لیست ایران نیز با سرعتی کمی بیش از 10 مگابایت در ثانیه پس از فیلیپین، عربستان سعودی، اندونزی و هند قرار گرفته است.
OpenSignal همچنین به موارد جذاب دیگری نیز پی برده است. به طور مثال، نیوزیلند یکی از کشورهاییست که با پیشرفت چشمگیر در این زمینه موفق شده سرعت اتصال 4G خود را تا 35 مگابایت در ثانیه ارتقا دهد؛ هرچند متاسفانه تنها 58 درصد مردم این کشور به چنین سرعتی دسترسی دارند. در سمتی دیگر 85 درصد هندی‌ها به اتصال 4G دسترسی دارند، اما سرعت اتصال در این کشور تنها 5 مگابایت در ثانیه است.
به طور کلی آینده‌ی روشنی در انتظار اینترنت 4 جی است. قیمت دستگاه‌ها و سرویس‌ها در حالی که تقاضای خرید آن‌ها رو به افزایش است، اما همچنان ثابت باقی مانده است. تحلیلگران نیز این گرایش به ارتباط 4 جی را تایید کرده‌اند و معتقدند چشم انداز LTE در جهان می‌تواند کاملا متفاوت از آنچیزی باشد که هم اکنون است.
کاربر باید هنگام تحرک بالا (در ماشین و قطارهای تندرو) حداقل به اینترنتی با سرعت ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه دسترسی داشته باشد و هنگام تحرک پایین (هنگام پیاده‌روی و در منزل) به سرعتی معادل یک گیگابیت بر ثانبه دسترسی داشته باشد.
و جالبه چقدر قیمتا فضاییه با این سرعت حلزونی
اگه جای سنگاپور و‌کره جنوبی بودن چکار میکردن