فیلم سینمایی ایرانی

حرف فیلم این است که ما اگر یک دعوای سیاسی هم داشته باشیم باید توجه کنیم در این روابط سیاسی چه کسی دچار فقدان می‌شود؟ خانواده! آیا حواس‌مان هست که خانواده‌ها ممکن است چه آسیب‌هایی از جریان‌ها و نزاع‌های سیاسی بخورند؟ فیلم «سرکوب» به هیچ سمتی از اصولگرایی و اصلاح‌طلبی و در کل هیچ جناح سیاسی نمی‌رود، اما تاکید می‌کند «خانواده» بنیان جامعه است.

حالا دیگر به صراحت از دورانی حرف می‌زنند به نام دوران پساایدئولوژیک. دورانی که می‌گویند فرصت ایدئولوژی‌ها به پایان رسیده است و آن چیزی که شانه به شانه گزاره «پایان دوران ایدئولوژی» حرکت می‌کند، چیزی است به نام تکثرگرایی. چیزی که در جامعه روشنفکری ایرانی هم به‌شدت روی آن تاکید می‌شود، اما به همان ترتیبی که پایان ایدئولوژی چیزی بیش از یک فریب نیست.

«تگزاس» تازه ترین فیلمی است که در کشوری دیگر فیلمبرداری شده است. مسعود اطیابی برای ساخت این فیلم به کشور برزیل رفت و آن را با بازیگران ایرانی و چند بازیگر برزیلی ساخته است. فیلم را که ببینید، متوجه می شوید دلیل اصلی این تصمیم، الزام قصه است و چاره ای نمی ماند جز رفتن به یک کشور دیگر.

بی شک شگفتی ساز اکران اول پاییز «خفه گی» است. فیلم فریدون جیرانی برخلاف انتظارها خوب فروخت و مورد توجه خیلی ها قرار گرفت. یک جوان تازه نفس به نام مصطفی تقی زاده هم حضوری موفق در اکران داشت.